Wytrwałość

W miniony weekend mieliśmy małą rodzinną sensację. Bliski kuzyn Mojego Lubego wystąpił w programie telewizyjnym typu „talent show”. Powszechna mobilizacja i dziesiątki wymienionych smsów zaowocowały tym, że całą rodzinką zasiedliśmy przed telewizorami, by mu kibicować.

Tak, jak się spodziewałam, występ był wspaniały i kuzyn z palcem w nosie przeszedł do następnego etapu. Jury było jednomyślne, a publiczność zachwycona. Dumni byliśmy z niego niesamowicie. Ale z tego, co opowiadał mi Mój Luby, nie zawsze tak było.

W minionych latach kuzyn nasłuchał się bardzo, że ta jego pasja, to tylko zabawa, że musi zdobyć „porządny zawód”, że z tych swoich występów „na dom nie zarobi”, itp., itd. Nawet najbliższa rodzina wątpiła, czy mu się uda. Ale on się nie poddawał. Kochał to, co robił i z roku na rok był coraz lepszy. Skończył studia w zupełnie innym kierunku i dalej robił swoje.

Minęło kilka lat, kuzyn przeprowadził się do stolicy, założył swoją firmę i żyje ze swojej pasji. Występuje na imprezach, koncertach i na otwarciach galerii handlowych. Wciąż się rozwija. Ostatnio zorganizował festiwal w rodzinnym mieście. A potem warsztaty. Przekazuje swój talent młodszym. Coraz częściej dostaje zaproszenia zza granicy. Talent show to dla niego zabawa, ale i pewien sposób na jeszcze szerszą promocję.

Jestem z niego dumna. Udowodnił, że wytrwałą pracą można osiągnąć bardzo wiele.