Imprezka u sister

Trzynastego listopada moja siostra obchodziła okrągłe, trzydzieste urodziny. Z uwagi na liczne obowiązki służbowe jej samej, jej narzeczonego i Mojego Lubego, dopiero dzisiaj udało nam się wszystkim spotkać na urodzinowej imprezce. Cieszę się bardzo, bo ostatnio cały nasz czas, również w soboty i niedziele, podporządkowany był sesji i pracy mojego męża. Biedak nie wiedział w co ręce włożyć i bardzo był mu potrzebny wolny weekend, no a ja zawsze jestem chętna na takie wypady. Zresztą okazja zacna, towarzystwo przesympatyczne, czego chcieć więcej :-)?

Hmmm, no w sumie znalazłaby się tylko jedna rzecz – możliwość normalnego jedzenia. Po raz pierwszy w życiu musiałam wybrać się na imprezkę z własnymi zapasami i nie tknęłam nic ze stołu jubilatki. A żeby zrozumieć poświęcenie, musicie wiedzieć, że moja siostra rewelacyjnie gotuje. Chociaż słowo rewelacyjnie jest tu chyba zbyt słabe :-). Ma jakiś wrodzony, genetycznie zmutowany talent kulinarny, którego zazdroszczę jej jak diabli. Wszystko jedno, czy piecze ciasta, czy przygotowuje mięsa, potrawy zawsze rozpływają się w ustach :-). Już dawno stwierdziliśmy z Lubym, że powinna wybrać się do "MasterChefa" i na pewno długo nie musiałaby "oddawać fartucha".

Dzisiaj oczywiście nie było inaczej. Patrząc, jak Luby wcina cudownie pachnące risotto, albo na przykład polędwiczki wieprzowe, męczyłam go wciąż pytaniami w stylu: a jak to smakuje, a jak przyprawione, a jak te kurki, a ten sosik? Skoro nie mogłam ich spróbować, to chciałam chociaż o nich posłuchać. A potem wcinałam chleb o smaku gliny, zagryzając rzodkiewką.

Ale nie myślcie, że nie wydębiłam od siostry obietnicy, że dostanę przepisy na te cuda. Już nie mogę doczekać się, kiedy je wypróbuję. Ach, jak ja będę będę szaleć w kuchni... :-)!