Bobas w podróży

We wrześniu jedziemy na dwa tygodnie do Chorwacji. Z Hubertem, bo na chwilę obecną nie wyobrażamy sobie tak długich wakacji bez niego. Jest przecież członkiem rodziny, naszym dzieckiem, a nie jakąś kulą u nogi. Ale to, co nam wydaje się oczywiste, dla wielu osób jest wręcz niepojęte. Zewsząd słyszę tylko „Z dzieckiem?! „A nie boicie się?”, „Naprawdę? Ja bym się nie odważył/a”, „A co zrobicie jak się zatruje albo zachoruje?”, „A nie możecie go zostawić u dziadków?”, „A nie uważacie, że Hubi jest za mały na takie podróże?”, „On i tak nic nie zapamięta”, „My z naszym Adasiem/Zosią nigdzie nie jeździmy dopóki nie skończy dwóch/trzech/czterech lat”, „To trochę egoistyczne z Waszej strony, nie sądzisz?”.

To prawda, że Hubi nic nie zapamięta, że pewnie będzie marudził podczas podróży i może mieć problemy z zasypianiem, ale kto powiedział, że w domu albo nad Bałtykiem tak nie będzie? Dlaczego posiadanie bobasa ma być równoznaczne z uziemieniem w Polsce? Przecież nie wybieramy się na inny kontynent, do jakiegoś egzotycznego kraju z malarią i innymi świństwami, tylko do państwa należącego do Unii Europejskiej. Jedziemy w znane nam miejsce, nie po to, by zwiedzać i ciągać dziecko po zabytkach, ale by poleniuchować. Tam, gdzie mamy gwarancję pogody i gdzie jest pięknie. Do małej rybackiej wioski, bez dzikich tłumów i dyskotek. W terminie, gdy nadal jest ciepło, ale już nie upalnie.

Owszem, podróż na pewno nie będzie luksusem. Nie obejdzie się bez jakiejś małej Hubisiowej awanturki, ale takie rzeczy mamy też na co dzień w domu :-). By ułatwić mu podróż chcemy jechać nocą, tak by większość drogi po prostu przespał. Zatrucie? Hubi jest jeszcze na tyle malutki, że żadnych miejscowych produktów spożywczych jeść nie będzie. Zresztą weźmiemy ze sobą gotowe dania w słoiczkach, a wodę będziemy przegotowywać. Porażenie słoneczne? Rozdrażnienie? Będziemy go chronić przed słońcem i pilnować naszych codziennych rytuałów, by czuł się bezpiecznie.

Jesteśmy właśnie w trakcie wyrabiania mu paszportu. Wykupimy dodatkowe ubezpieczenie. Umówiliśmy się też na wizytę u pediatry, by przepisał wszystkie potrzebne w podróży leki. Postaramy się przygotować do tej podróży najlepiej jak się da. Ale przede wszystkim będziemy używać zdrowego rozsądku.

Bo czy to, że zostaliśmy rodzicami musi oznaczać rezygnację z podróży, które kochamy? Czy to naprawdę jest z naszej strony egoizm? Czy unieszczęśliwiamy nasze dziecko?

Ja wierzę, że nie; że nasz synek najszczęśliwszy jest po prostu wtedy, gdy jest z nami :-).

A Wy co u tym sądzicie?

Wracamy do Chorwacji między innymi dla takiego widoku z tarasu :-)