Zakochana

Wiem, że do Walentynek jeszcze trochę czasu, ale chciałabym Wam coś wyznać... Kocham Hubisiowego Tatę... Bardzo... Jest moim mężem, ojcem mojego dziecka, moim przyjacielem, kochankiem i najwspanialszym rozmówcą. Z nikim mi się tak dobrze nie tańczy, nikt nie potrafi mnie tak rozśmieszyć. Nikt mnie nie zna, ani tak nie rozumie, jak on. Imponuje mi swoją inteligencją, pracowitością i wytrwałością. 

Na co dzień dogadujemy się świetnie i na palcach jednej ręki mogę policzyć nasze poważniejsze kłótnie, a jesteśmy razem już siedem lat (znamy się od ponad trzynastu). Lubię go po prostu jako człowieka (a nie każda żona może to powiedzieć o swoim mężu :-)). Może jest to wynik przyjaźni, która połączyła nas na początku, może dopasowania, nie wiem...:-).

A najfajniejsze w tym wszystkim jest to, że nie tylko kocham Hubisiowego Tatę, ale wciąż jestem w nim zakochana. I chciałabym móc poświęcić mu jak najwięcej czasu. By wiedział, jaki jest dla mnie ważny, jak mi zależy.

Odkąd na świecie pojawił się Hubiś, siłą rzeczy mam jednak czasu dla męża dużo mniej. Dużo, dużo, dużo mniej, bo pamiętajcie, że trafił nam się egzemplarz w postaci Hubisława Wiercidupki, który trzech sekund nie usiedzi w spokoju :-). I chociaż oboje kochamy naszego szkraba nad życie, czasami potrzebujemy czasu tylko dla siebie. By po prostu ze sobą pobyć, wsłuchać się w siebie, porozmawiać, odpocząć.

Takie chwile „tylko dla nas” nie zdarzają się często, ale staramy się jak możemy, by z nich nie rezygnować. Mamy to wielkie szczęście, że zaledwie 50 kilometrów od nas mieszkają Hubisiowi Dziadkowie, których Junior uwielbia i przy których czuje się równie bezpiecznie, jak przy nas. 

I to właśnie dzięki Hubisiowym Dziadkom zrobiliśmy sobie w ten weekend wakacje :-). Słodziak nasz pojechał rozrabiać do nich, a my, niedospani i zmęczeni, spędzamy wspaniały, cuuudownie relaksujący czas w naszym Hubisiowie. Nie mając ani siły, ani ochoty fruwać po mieście, wskoczyliśmy po prostu w ciepłe kapciuchy i delektujemy się nic-nie-robieniem :-). Zero prania, prasowania, sprzątania i gotowania :-). Pyszności zamówiliśmy sobie, korzystając z foodpanda.pl (bo aktualnych ulotek z daniami na wynos też nam się nie chciało szukać), zapaliliśmy zapachowy wosk, włączyliśmy rewelacyjny film „Sierpień w hrabstwie Osage” (klik) i spędziliśmy najcudowniejszą randkę, jaką tylko mogliśmy sobie teraz wymarzyć :-). Która nota bene wciąż trwa :-).

I nie mam wyrzutów sumienia, że nie myślałam o Hubisiu cały czas, albo że nie zadzwoniłam dziś wieczorem, tylko wysłałam smsa do Hubisiowych Dziadków. Nie jestem złą matką, dlatego że pozwalam sobie odpoczynek „od dziecka”, jakkolwiek okropnie to brzmi i do końca nie jest trafnym wyrażeniem.

Tak, jesteśmy z Hubisiowym Tatą rodzicami, ale jesteśmy również dwójką młodych ludzi, którzy postanowili przejść razem przez życie. Przecież Hubiś dorośnie, założy swoją własną rodzinę, a my znowu zostaniemy sami, tylko we dwoje. 

Może jestem niepoprawną romantyczką, ale głęboko wierzę, że jeśli będziemy pielęgnować nasze uczucie, walczyć o nie i szanować się nawzajem, wciąż będziemy ze sobą szczęśliwi. A takie weekendy, jak ten, to kolejny malutki krok ku wspólnej starości. 

Pozdrawiam ciepło wszystkich zakochanych rodziców :-),

Hubisiowa mama

* post zawierał lokowanie produktu firmy Foodpanda