Moje urodziny

Dzisiaj, gdy większość kobiet rozpieszczana jest z okazji swojego święta, ja rozpieszczana jestem podwójnie :-). Bo dzisiaj mam też urodziny :-).

Cały dzień był cudowny… słoneczny, radosny i rodzinny. Tym bardziej wspaniały, że spędzony już w domu, a nie w szpitalu. Mój kochany Luby przeszedł samego siebie, a rodzina, przyjaciele i znajomi zadbali o to, bym poczuła się wyjątkowo. W końcu 33-cie urodziny ma się tylko raz w życiu :-). Dziękuję Wam kochani!

Całe zamieszanie wokół wypadku Huberta i szpitala (o czym w następnym poście) spowodowało, że dopiero teraz mam chwilkę, by spojrzeć za siebie i podsumować miniony rok. A jest co wspominać… Tyle przeżytych dni, zapamiętanych gestów i słów. Tyle magicznych chwil, wspaniałych osób, spełnionych marzeń… Hubiś, Hubisiowy Tata, moja rodzina... To oni nadają sens mojemu życiu, oni są moją radością i największym szczęściem.

Coś jest w powiedzeniu, że życie zaczyna się po trzydziestce, bo czuję się, jakbym przez ostatnie trzy lata nosiła nowe okulary, przez które wszystko wyraźniej widać. Zostałam mamą, zwolniłam tempo, delektuję się stabilizacją, kolekcjonuję wspomnienia. Jestem szczęśliwsza niż kiedykolwiek wcześniej.

Nie zawsze było łatwo. Kilka razy trzeba było pozbierać się z kolan, ale wstałam i idę do przodu. I z ufnością patrzę w przyszłość. Bo będzie dobrze :-). A nawet jeśli los podstawi nogę, postaram się z tego wyciągnąć naukę. 

Nie przeszkadza mi, że mija czas. Lubię swoje urodziny. Każde :-).

Hubisiowa mama 

Ps. A jeśli mogę prosić Was o malutki prezent urodzinowy, to kliknijcie proszę przy naszym Hubisiowym adresie (notosruu.blogspot.com) w głosowaniu na Parentingowy Blog Roku 2013 o TUTAJ. Nie trzeba nic płacić, ani wysyłać smsa, nikt nie będzie Was prosił o zainstalowanie jakiejś aplikacji, ani o udostępnienie danych. Wystarczy jeden ruch myszką :-). Sprawicie mi ogromną radość :-)! Z góry dziękuję i ciepło pozdrawiam!!!!!