"Tata na miarę" Davide Cali

Zachwyciła mnie od pierwszego wejrzenia. Z całej półki fantastycznych książeczek dla dzieci, jakie ma u siebie Karolibu, to właśnie ona przyciągnęła moją uwagę. Początkowo okładką z tak brzydką, że aż rozczulającą, główną bohaterką, wczepioną w płaszcz taty. Chwilę później fantastycznymi, mocno nasyconymi czerwienią ilustracjami Anny Cantone, niebanalnym podejściem do poruszanego tematu i ciepłą, wzruszającą puentą.

Zapragnęłam mieć ją w naszej Hubisiowej biblioteczce, ale okazała się niezwykle trudna do zdobycia. Nie było jej w żadnej księgarni internetowej, antykwariacie, czy na allegro. Pisałam, pytałam, nawet na facebooku się ogłosiłam, że jestem gotowa odkupić. I nic. Aż w końcu, po kilku miesiącach, upolowałam ją na aukcji, którą sprzedający opatrzył wielką adnotacją UNIKAT :-). Na szczęście oprócz mnie nikt o nią nie walczył i niedawno do nas dotarła. I w końcu mogę Wam o niej napisać.

Bohaterką „Taty na miarę” Davide Cali jest mała dziewczynka, która ma fantastyczną, jedyną w swoim rodzaju mamę. Jej „mama jest wysoka, bardzo wysoka, dużo wyższa niż inne mamy”. Gdy przychodzi po nią do szkoły „inne mamy rozstępują się, żeby ją przepuścić”. Jej mama jest „silna, bardzo silna, dużo silniejsza niż inne mamy. „Żadna mama nie położy jej na rękę, ani żaden tata!”. Jej mama jest też ładna, „bardzo ładna, dużo ładniejsza niż inne mamy. Gdyby zorganizowano konkurs piękności dla mam, zajęłaby pierwsze miejsce”. Jest też inteligentna, wysportowana, potrafi grać w kulki, jeździć na wrotkach, a nawet układać puzzle!

W przepełnionych miłością i dziecięcym zachwytem oczach bohaterki, mama jest idealna. Wzrusza mnie tym bardziej, że na ilustracjach widzimy mamę daleką od kanonu piękności. I chociaż inne, pokazane w książeczce mamy na pierwszy rzut oka mogłyby z nią konkurować, to tylko „nasza” mama jest uśmiechnięta. Cudowna i najukochańsza! 

 

Dziewczynka ma najwspanialszą na świecie mamę, nie ma jednak taty. Stwierdza to w prosty i naturalny sposób, który również łapie za serce. Nie znamy powodu, ale nie ma on znaczenia. 

Obie z mamą postanawiają znaleźć odpowiedniego kandydata na tatę. Dają nawet w tej sprawie ogłoszenie do gazety obok poszukiwanej łyżki do spaghetti. Zabieg absurdalnie śmieszny, ale celowy. David Cali chce w ten sposób pokazać dziecku, że „nowy tata” to nie jest nic strasznego, oswaja malucha z nową sytuacją. 

Wymagania, jakie stawiają nowemu tacie są oczywiście ogromne. Musi być silny, przystojny, wysportowany, umieć dobrze liczyć i mieć całe mnóstwo innych zalet. Przy okazji wspomnę tylko, że Anna Cantone wzniosła się na wyżyny poczucia humoru, ilustrując potencjalnych pretendentów :-).

Poszukiwania trwają, ale gdy nowy tata zostanie ostatecznie wybrany, okaże się, że nie przypomina on gwiazdora filmowego, jest niższy od mamy i nie umie dobrze liczyć, ale za to kocha zwierzęta, zna mnóstwo wierszy i potrafi gotować. Jest bardzo miły, wieczorami przed snem czyta bajkę, a czasami nawet DWIE bajki! 

I dziewczynka kocha swojego nowego tatę. „Chociaż nie umie jeździć na wrotkach. Chociaż nie potrafi układać puzzli”. Bo jest jej tatą :-).

Książka wyjątkowa jak wyjątkowy jest temat w niej poruszony. Z dziecięcego punktu widzenia z dziecięcym tokiem rozumowania. Kontrowersyjny, dający okazję do rozmowy. Przy okazji „Tata na miarę” porusza kwestię tolerancji i tego, co w charakterze drugiego człowieka jest najważniejsze. Prosta, zabawna, ale też wzruszająca. Nam się podobała :-).

Gorąco pozdrawiamy,

Hubisiowa mama