16 miesięcy Hubisia

Z prędkością światła. Tak ostatnio pędzi moje życie. Dni umykają jeden za drugim, a ja staram się łapać każdy moment, każdą chwilę spędzoną z Hubisiem. Wciąż kołacze mi w głowie myśl, że już nigdy nie będzie taki „malutki”, że zmienia się i rozwija jak błyskawica i po prostu nie mogę tego przegapić.

Kilka dni temu Hubiś skończył kolejny miesiąc swojego życia. Szesnasty dokładnie. Był to miesiąc, który upłynął nam pod znakiem chorób wszelakiej maści, które dopadały znienacka, ale na szczęście równie szybko przechodziły. Czy winny był żłobek, czy wyżynające się czwórki (pierwsza już się wykluła), czy wyjątkowo wredne wirusy, nie wiem... Mam tylko nadzieję, że moje dziecko nabiera właśnie odporności i w przyszłości będą omijać go już infekcje.

Szesnasty miesiąc okazał się dla nas przełomowym pod kątem komunikowania się. Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, Hubi zaczął bardzo sensownie i konsekwentnie odpowiadać na zadawane przez nas pytania, machając głową na „tak” lub „nie”. Ze zdziwieniem zauważyliśmy też, że rozumie praktycznie wszystko, co do niego mówimy. Zapytany wskazuje paluszkiem na okno, parapet, kaloryfer, telewizor, łóżeczko, poduszkę, książki i dziesiątki innych przedmiotów. Poproszony przynosi konkretne zabawki, przesyła ręką buziaka, wzrusza ramionami na znak, że czegoś „nie wie” lub „nie ma” i sygnalizuje, że chce już wyjść z wanny. 

Ma swoje zdanie i oczekiwania w stosunku do planu dnia :-). Gdy chce wyjść na spacer, bierze swoje buciki i staje przy drzwiach wyjściowych. Gdy chce spać, zaczyna przytulać się do swojego kocyka. Gdy ma ochotę na przekąskę, siłuje się z szufladą, w której trzymamy smakołyki. Pokochał plac zabaw, w szczególności zjeżdżalnię i piaskownicę. Siłą trzeba go z niej zabierać :-).

Jego ulubione zabawy to aktualnie łowienie rybek na wędkę z magnesem, zakręcanie i odkręcanie tubki z kremem oraz wszystko, co wymaga sprawności od malutkich paluszków :-).

Pojawiło się też długo wyczekiwane, nowe słowo w Hubisiowym słowniku w postaci „nie ma”. W dalszym ciągu nie mówi jednak „tata”, czy „baba”.

Coraz wyraźniej klarują się też jego kulinarne gusta. Szaleje na punkcie wszystkiego, co ma dodatek pomidorów, brokuł lub łososia, kręci natomiast nosem na groszek i fasolkę. Ostatnio poznał też smak czekolady i sądząc po zachwyconej buzi, bardzo mu smakowała :-). Co z tego, że będąc w ciąży obiecywałam sobie, że moje dziecko do trzeciego roku życia nie tknie nic czekoladowego? Co z tego, skoro wystarczyła chwila nieuwagi, by sprytne paluszki, skradły ze stołu to, co tak przed nim ukrywaliśmy :-). Całe szczęście, że ząbki lubi myć i sam dopomina się o szczoteczkę. 

Zmienił się też nasz Hubiś troszkę wizualnie. Przytył do 11 kilogramów, zaokrąglił na buzi i urósł do 85 centymetrów. No i włos mu się w końcu „rzucił”, tak bardzo, że czekają nas chyba pierwsze postrzyżyny. Wprawdzie burzy włosów na głowie wciąż nie widać, ale za to długie kłaczki za uszami sterczą już wyraźnie.

Coraz częściej zaskakuje mnie też swoją wrażliwością. Gładzi czule długie kobiece włosy, każe podsuwać sobie kwiaty do wąchania, wtula się we mnie, gdy widzi, że jest mi z jakiegoś powodu smutno. Uwielbia się całować, czego dowody możecie znaleźć na naszym Instagramie :-). Zdarzyły mu się nawet łezki, gdy usłyszał smutną melodię... 

Niesamowity jest... Mój mały chłopczyk...:-)

Pozdrawiam ciepło wszystkie Hubisiowe Ciocie i Wujków :-). Dziękuję, że jesteście z nami!

Hubisiowa mama