Wspomnienia i komplement

Dowiedziałam się właśnie, że po krótkiej, ale ciężkiej chorobie odeszła zaprzyjaźniona z Hubisiowem wizażystka. Pani Lilianna przez lata towarzyszyła mi w ważnych momentach życia – robiła mój ślubny makijaż, malowała mnie, gdy wybieraliśmy się na śluby naszych przyjaciół, na chrzciny, bale i wszystkie ważniejsze okazje. 

Zawsze byłam bardzo zadowolona z efektów jej pracy. Zawsze wracałam, chociaż na olsztyńskim rynku pojawiały się młode, bardzo zdolne wizażystki. Pomimo dzielącej nas różnicy wieku, lubiłam z nią porozmawiać, o rzeczach ważnych i o pierdołach, o mydle i o powidle. Sympatyczna była po prostu.

Fot. Magdalena Sulwińska

Pisałam kiedyś o niej na moim starym, dawno już skasowanym blogu, opisując przeuroczy komplement, jakim mnie obdarzyła. Bo uparcie trzymam się wersji, że to był komplement :-). Udało mi się go odnaleźć w Hubisiowych archiwach i pomyślałam, że go Wam przytoczę... Po to, by uśmiech, a nie smutek, towarzyszyły moim wspomnieniom...

"Ach, jak ja lubię panią malować! Ma pani taką plastyczną twarz. Niewiele jest osób z tak plastyczną urodą. Wie pani, bo to nie sztuka być pięknym... Mam takie dwie przyjaciółki. Jedna jest przepiękna, a druga, powiem wprost, brzydka. I obie się u mnie malują. Ale ja bardzo nie lubię malować tej pięknej. Mam wrażenie, że mój makijaż nic nie daje, nic nie wydobywa. Ta buzia niby jest piękna, ale jakoś tak nie jestem zadowolona. Ale za to ta brzydka... Ach, jak ona ma cudownie plastyczną twarz! I z tej jej brzydoty potrafię wyciągnąć urodę. Powiem nieskromnie, że efekt jest spektakularny. Zupełnie jak u pani!"

Ciężko się nie uśmiechnąć, prawda :-)? Pani Lilianno dziękuję, że była pani częścią naszego Hubisiowego życia...

Hubisiowa mama