Kubek z grzybem - ciąg dalszy

Gdy opisałam Wam historię Hubisiowego kubka, zupełnie się nie spodziewałam tak dużego odzewu z Waszej strony. Dziękuję Wam za każde słowo wsparcia i otuchy. Nawet nie wiecie, ile dało mi to pocieszenia. Mam też nadzieję, że nasza sprawa skłoniła młodych rodziców do tego, by sprawdzić, w jakim stanie są żłobkowe i przedszkolne kubki ich dzieci...

Nasz kubeczek wylądował w sanepidzie. Mieliśmy jeszcze cichą nadzieję, że może się mylimy i że to faktycznie osad po herbacie, albo jakieś resztki owoców z kompotu. Niestety, po zbadaniu kubka pod mikroskopem laborant stwierdził, że to na 100% są grzyby. Nie był pewien jednak, czy będzie mógł przyjąć kubek na szczegółowe badania, bo jak powiedział, nigdy nie mieli u siebie takiego „obiektu”. Po konsultacji z przełożonym, przyjął go jednak do akredytowanych badań, przede wszystkim z uwagi na to, że pochodził on ze żłobka. Wyniki mają zostać przekazane nie tylko nam, ale również Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

W ciągu następnego miesiąca grzyby z Hubisiowego kubka będą w sanepidzie hodowane i dopiero po tym czasie dowiemy się, jakiego są rodzaju i czy są chorobotwórcze. Koszt całego przedsięwzięcia to ponad 200 zł, ale akurat pieniądze zupełnie w tym momencie nie mają znaczenia.

W prywatnej rozmowie z Hubisiowym Tatą laborant stwierdził, że w życiu nie widział czegoś takiego i w głowie mu się nie mieści, jak ktoś mógł podać dziecku tak zagrzybione naczynie. Mówił też, jak wiele złego grzyby mogą wyrządzić zdrowiu, jakie spustoszenie potrafią siać, szczególnie jeśli osiądą na płucach. Podobno w niektórych przypadkach leczenie może potrwać nawet kilka lat. Nie powiem, by mnie to podniosło na duchu...

Gdy mieliśmy już pewność, że kubek Huberta był zagrzybiony, a nie brudny, zadzwoniliśmy do dyrektorki żłobka. I tak, jak Hubisiowy Tata był w trakcie tej rozmowy oburzony, tak ona spokojna. Na wieść o wstępnych wynikach badań z sanepidu spytała „No, ale czego pan ode mnie oczekuje?”. Gdy usłyszała, że wyjaśnień, stwierdziła, że ona tak naprawdę to nic nie wie i że musi się zapoznać ze sprawą. Hubisiowy Tata miał wrażenie, że spłynęło po niej jak po kaczce.

Jednak kilka godzin później, gdy skończyłam pracę i pojechałam do żłobka czekała na mnie w swoim gabinecie. Usłyszałam słowa przeprosin, zapewnień o zmienionych procedurach i szczególnej uwadze, jaką personel będzie przykładał do mycia kubków. Dowiedziałam się jednak też, że „grzyby są wszędzie”, że „to był jednorazowy incydent”, „niekomfortowa dla nas sytuacja, ale że na pewno nic się złego zdrowiu Huberta nie przydarzy”. 

Ja jej mówiłam o moim szoku, o oburzającym braku higieny, o tym, jak niewiarygodne dla mnie jest to, że żadna z opiekunek nie zwróciła uwagi, jak czarna jest obwódka kubka. O tym, że może i grzyby są wszędzie, ale nie w kilkumilimetrowej warstwie, którą można skrobać łyżeczką. O moim ogromnym rozczarowaniu, bo ja naprawdę wierzyłam, że jest to żłobek, który zapewni dobrą opiekę mojemu dziecku. Że chciałabym mieć taką pewność, że moje dziecko się nie pochoruje, jak ona. Że mogą spodziewać się kontroli i że sprawa jest w sanepidzie.

I wiecie co? Pani dyrektor nawet nie drgnęła powieka. Takiego opanowania uczą chyba w szkołach wywiadu. Gdy mówiłam o sanepidzie, wzruszyła ramionami i stwierdziła: „No, skoro państwo wybraliście taką drogę...”. Jakbyśmy mieli jakiś inny wybór...

Dużo więcej emocji wykazała opiekunka Huberta. I chociaż to do niej i do pozostałych opiekunek mam największe pretensje, to też jej współczuję najbardziej. Myślę, że dopiero teraz zdała sobie sprawę, jak bardzo naraziła zdrowie Huberta. Widziałam to w jej oczach. Powiedziała mi, że ona myślała, że ta guma to ma być czarna... Znowu łzy stanęły mi w oczach. Zresztą w jej oczach też były. 

Powiedziałam jej, że gdyby mi tylko powiedziały, że ten kubek sprawia im trudność przy myciu, albo że nie wiedzą, jak go rozkręcić, albo że guma zmienia kolor, natychmiast przyniosłabym inny, albo zabierała go codziennie do domu do mycia. Ale nikt mi nic nie powiedział... 

Ze względu na Huberta modlę się, by te grzyby okazały się nieszkodliwe... Jeśli jednak moje dziecko będzie chore, to ta sprawa na pewno znajdzie swój finał w sądzie. 

Hubisiowa mama