Dotknąć wspomnień

Zauważyliście, że coraz mniej osób wywołuje zdjęcia? Że powoli ginie tradycja wspólnego przeglądania rodzinnych albumów? Wprawdzie na komputerze i w telefonie zapisanych mamy tysiące zdjęć, lecz niewiele z nich trzymamy później w dłoni. A szkoda, bo zdjęcia na papierze mają w sobie magię. Uchwycony mijający czas. Wspomnienia, których można dotknąć.

Znacie dobrze moją miłość do tradycyjnych fotografii. Pisałam Wam o niej nie raz. Regularnie wywołuję zdjęcia. Owszem, czasami rzeczywiście ciężko jest mi wybrać tych kilkadziesiąt, no dobra, kilkaset wyjątkowych, ale obym tylko takie problemy w życiu miała :-).

Odkąd możliwe jest wywoływanie zdjęć przez internet, lubię to jeszcze bardziej. Proste programy, takie jak Fotolab Sender pozwalają nie tylko na zamówienie odbitek online, ale także na błyskawiczne określenie naszych oczekiwań. Pamiętam, jak jeszcze kilka lat temu przychodziłam do zakładu fotograficznego z dużą kartką i przez pół godziny dyktowałam z niej, w jakim formacie i w ilu egzemplarzach ma być wykonane konkretne zdjęcie. Teraz jednym kliknięciem mogę zdecydować też, czy chcę odbitki matowe, czy odbitki błyszczące, kolorowe, czy czarno-białe, a może w wersji sepia... I robię to wszystko pijąc kawę i jednym okiem oglądając wiadomości :-). 

Trafiają potem te ślicznotki prosto pod Hubisiowe drzwi i mogę oddawać się kolejnej ulubionej czynności, czyli układaniu zdjęć w albumie.

Niedawno dotarły do mnie kolejne odbitki Fuji i w efekcie potrzebuję nowego albumu. Znowu! Najlepiej ręcznie robionego, szaro-żółtego z grubymi stronicami i dużą ilością miejsca na wklejanie naszych Hubisiowych wspomnień... :-).

Może jestem staroświecka, ale dla mnie każde wywołane zdjęcie to skarb. A Wy, robicie to jeszcze?

Pozdrawiam ciepło,

Hubisiowa mama

* post powstał przy współpracy z firmą Uwolnij kolory