Finał 100 happy days

Na blogu Love to work, który cenię i regularnie odwiedzam, prowadzona była ostatnio bardzo fajna akcja pod hasłem „Jestem najlepsza!”. Chodziło w niej o to, by zastanowić się nad swoimi mocnymi stronami i z dumą pochwalić się nimi reszcie świata. By wbrew naszej narodowej skłonności do zaniżania własnej wartości, poszukać w sobie czegoś wyjątkowego. Docenić samego siebie... I chociaż oficjalnie nie wzięłam w niej udziału, niemniej skłoniła mnie ona do zastanowienia się, w czym ja jestem najlepsza.

Pierwsze co przyszło mi na myśl to moja spostrzegawczość. Znalazłam już setki czterolistnych koniczynek, specjalnie nawet ich nie szukając. Tak po prostu rzucały mi się w oczy, gdy przechodziłam obok. Literówkę w gazecie lub książce wyłapię od razu. Grosika na chodniku widzę już z daleka. Kota przemykającego w zbożu, nierówny wzór na filiżance...  I mogłabym tak długo jeszcze wymieniać. Owszem, czasami nie zauważę stojącego przede mną słonia, ale to, że w cieniu przez niego rzucanym leży zgubiony przez kogoś guzik – już tak :-). Dziwna to cecha, jak na takiego krótkowidza jak ja, ale rzeczywiście jest moją mocną stroną.

Jest jednak coś, w czym jestem jeszcze lepsza i co po części wiąże się z moją filozofią życiową. Jestem mistrzynią w wyszukiwaniu jasnej strony każdej sytuacji oraz tłumaczeniu sobie i innym, że po dołku zawsze jest górka, a po deszczu słońce. Że na pewno wszystko będzie dobrze, a martwienie się na zapas nie ma sensu :-). 

Głęboko wierzę w to, że jesteśmy tak szczęśliwi, jak sami sobie na to pozwalamy, więc po prostu cieszę się z tego, co mam. Doceniam małe szczęścia, tworzące naszą codzienność, bo to one przecież składają się na dużą całość. Owszem, czasami muszę ich dość mocno szukać, ale jeszcze nigdy nie zdarzyło się, bym nie znalazła :-).

W maju dołączyłam do akcji 100 happy days i przez ostatnie miesiące codziennie dodawałam na Hubisiowym instagramie zdjęcie oznaczone hashtagiem #100happydays. Pisałam Wam o tym tutaj (klik). Przez 100 dni w naszej zwyczajnej codzienności szukałam szczęścia. Pomimo chorób, zmęczenia i problemów... Małego szczęścia w postaci uśmiechu Hubisia, miłości męża, słodkiej stópki mojego maleńkiego siostrzeńca, nowej książki, róży w wazonie i w wielu, wielu innych rzeczach.

Gdy przeglądałam dzisiaj zdjęcia z całości wyzwania zrozumiałam, jak wiele dobrego spotkało mnie przez ostatnie miesiące. Zostałam ciocią małego Maksa... Mój synek niesamowicie się rozwija i jestem z niego bardzo dumna. Pomimo wielu obowiązków udało nam się z mężem wyrwać na kilka romantycznych randek. Byliśmy z Hubisiowym Tatą na rewelacyjnym weselu... Przeczytałam kilka niesamowitych książek, obejrzałam naprawdę świetne filmy. Wygrałam w takiej ilości konkursów, że to aż niewiarygodne, a pośród tych wygranych był weekend dla rodziny w pensjonacie nad morzem! Zorganizowałam siostrze baby shower. Byłam na wspaniałym spotkaniu Olsztyńskich Blogerek. W upalne popołudnia jeździliśmy z Hubisiem nad wodę... Właściwie każdego dnia spotykało nas coś fajnego. Jestem naprawdę bardzo szczęśliwą osobą :-)!

A w ramach małego podsumowania, jeszcze raz pokażę Wam nasze szczęście :-). Oto Hubisiowe 100 happy days (opisy do nich znajdziecie na naszym instagramie):

Naprawdę cieszę się, że wzięłam udział w tej akcji i zachęcam każdego do poszukiwania swojego szczęścia. Jest bliżej niż myślicie :-).

Pozdrawiam ciepło,

Hubisiowa mama