O Hubisiowie

Hubisiowo to dla mnie specjalne miejsce. Miejsce całkowicie moje, w którym nic nie muszę, za to zawsze chcę. Mój pamiętnik. Moje hobby. Kronika mojego macierzyństwa. Mój sposób na zapamiętywanie szczęścia i radzenie sobie z problemami. Moja odskocznia. Mój maleńki skrawek internetowej galaktyki. Ale przede wszystkim mój długoterminowy podarunek dla dorosłego Huberta. Żeby wiedział, jak bardzo go pragnęłam, z jaką radością oczekiwałam i jak bardzo go kochałam już od pierwszej sekundy świadomości, że się narodzi. 

Znajomi pytają mnie czasem, po co właściwie to robię? Przecież mam tyle obowiązków, praca, dom, dziecko. Po co brać sobie na głowę kolejny? Ale to zupełnie nie jest tak. Ja po prostu lubię widzieć swoje myśli. Dopiero wtedy porządkuję je w głowie. Wyciągam wnioski, studzę emocje. Dlatego odkąd pamiętam, zawsze pisałam. W moim rodzinnym domu leżą całe pudła pamiętników, z których najstarszy pochodzi z 1992 r. Hubisiowo jest ich współczesną wersją. Nie jedyną, ale na pewno tą najważniejszą. 

Poza tym, ja po prostu bardzo lubię to moje Hubisiowo. Wkładam w niego dużo serca, pracy i tyle czasu, ile tylko uda mi się wygospodarować. Wszystkie pracujące na cały etat mamy wiedzą, jak jest go mało. 

Dzięki niemu poznałam wielu wspaniałych ludzi, z kilkoma się zaprzyjaźniłam. Byłam w ciekawych miejscach, brałam udział w kilku kampaniach, akcjach, konferencjach i blogerskich spotkaniach. To Hubisiowo stworzyło mi szansę testowania nieznanych wcześniej produktów, albo otrzymywania przedpremierowych wydań książek. Za każdym razem bardzo się cieszę, czuję się dumna i doceniana, ale pilnuję też, by nie przekroczyć cienkiej linii, za którą blog przestaje być „mój”, a staje się komercyjny. Bo takie miejsca nie są po prostu przeze mnie lubiane. 

I chociaż Hubisiowo traktuję bardziej jak pamiętnik niż blog i pisałabym bez względu na wszystko, to świadomość, że do nas zaglądacie jest dla mnie wielką radością i dodatkową motywacją. Julia Hartwig, laureatka nagrody im. Wisławy Szymborskiej powiedziała w sobotę bardzo fajne słowa o pisaniu: "Właściwie jest to praca, którą wykonuje się dla siebie, ale też z nadzieją, że ktoś to przeczyta, może polubi albo zechce to zrozumieć, albo pochwali samą zasadę, że chcemy nasze uczucia pokazywać w sztuce". To zupełnie jak u mnie :-).

Tak miło jest czytać Wasze wiadomości. Piszecie, że skorzystaliście z jakiegoś Hubisiowego pomysłu, albo że macie podobne do mojego podejście do życia. Albo po prostu chcecie się z nami przywitać. To dzięki Wam uwierzyłam, że to, co robię naprawdę ma sens. I już nie krępuję się głośno mówić, że tak, mam swoją stronę. I że jestem z niej naprawdę dumna.

Na początku tygodnia dotarły do mnie moje pierwsze w życiu blogowe wizytówki. Gadżet, który sprawił mi tak wiele radości. Moja nagroda za te wszystkie zarwane na pisaniu noce. Moje własne laminowane wizytówki! Oczywiście nie projektowałam ich sama, wiecie, że ze mnie taki grafik, jak z koziej dupy trąba. Zamówiłam wizytówki online w dziesięć minut dosłownie. Korzystałam ze strony, gdzie można znaleźć gotowe szablony wizytówek. I jestem zachwycona! Wiem, że wzory wizytówek mogą dużo powiedzieć o ich właścicielu i prowadzonej przez nich aktywności i chciałam, by moje również niosły przekaz. By były kolorowe, wesołe, optymistyczne i lekko zakręcone. By były takie, jak nasze Hubisiowo.

Mam nadzieję, że nasze wizytówki przypadną Wam do gustu. I że będę miał okazję obdarować Was nimi, na przykład wkładając do paczuszki z nagrodą w wygranym konkursie :-). Albo przy osobistym spotkaniu, na które zawsze tak bardzo się cieszę. 

Dziękuję Wam za to, że jesteście częścią tego miejsca, że tworzycie je razem ze mną i jesteście dla Hubisia wspaniałymi przyszywanymi ciociami i wujkami!

Pozdrawiam ciepło,

Hubisiowa mama