Wróg

Znacie moją miłość do Davide Cali. Książeczki jego autorstwa to jedne z najcenniejszych pozycji w naszej biblioteczce. Są mądre i wzruszające. Piękne w swojej prostocie. Zawsze z łapiącym za serce przesłaniem. I chociaż Hubiś jest na nie jeszcze za mały, cieszę się, że je posiadam i kiedyś mu je pokażę. 

Widzieliście już „Tatę na miarę” (klik) oraz „A ja czekam” (klik), teraz przyszła pora na wydanego miesiąc temu „Wroga”.

„Wróg” to książka bardzo nietypowa. Nie znajdziecie w niej księżniczek, ani miłych rymowanek. Jest tylko pustkowie, na pustkowiu dwie dziury, a w dziurach dwaj żołnierze. Nie wiemy jak się nazywają, ani z jakiego kraju pochodzą. Wiemy tylko tyle, że trwa wojna, a oni są wrogami.

„Wróg” to historia opowiedziana z perspektywy jednego z tych żołnierzy. Którego konkretnie, właściwie nie wiemy. Widzimy za to, jak co ranek budzi się i oddaje jeden strzał, jak obserwuje nocą gwiazdy, moknie w deszczu i wyciąga wodę ze studni. Czytamy o strachu, głodzie i marzeniach o zakończeniu wojny. Towarzyszymy mu też w rozmyślaniach o okrutnym wrogu z drugiego okopu.

W wyobrażeniach bohatera „wróg” nie jest bowiem człowiekiem, a bestią. Jest okrutny i bezlitosny. Morduje rodziny, zabija psy, podpala lasy i zatruwa wodę. „Trzeba go zabić, zanim on zabije nas”. Tak przecież mówi instrukcja, którą dostał idąc na wojnę dawno, dawno temu.

Pewnej nocy decyduje się w końcu podkraść do wroga, by go zabić i zakończyć wojnę. Gdy dociera do jego dziury z zaskoczeniem odkrywa, że wróg jest takim samym człowiekiem, jak on. Że marzy o pokoju, jest zmęczony i że ma rodzinę, która na niego czeka. Po chwili odkrywa też instrukcję, w której wróg-bestia ma jego własną twarz. A przecież on nie zabija kobiet i dzieci, nie zatruwa wody, nie podpala lasów. Nie jest bestią!

Gdy orientuje się, że wróg dokonuje właśnie podobnego odkrycia w jego własnej dziurze, postanawia wysłać mu wiadomość. Na chusteczce do nosa pisze propozycję pokoju, wkłada ją do plastikowej butelki i starannie celuje...

Ta książka nie jest miła, łatwa i przyjemna. Dla wielu Polaków będzie też zapewne trochę problematyczna. Bo przecież ciężko znaleźć inny naród tak bardzo dumny ze swojej waleczności. Opowiadamy naszym dzieciom o bohaterskich żołnierzach, partyzantach i powstańcach, gdy tymczasem David Cali nazywa ich wprost „mięsem armatnim”.

Ta książka to apel o pokój. W przemyślany sposób pokazuje bezsens wojny, jej absurd i śmieszność. Nic dziwnego, że otrzymała rekomendację Amnesty International.

„Wróg” to książka, która wbiła mnie w fotel. Dla starszych dzieci i dla dorosłych. Gorąco polecam.

Wyd. Zakamarki.
 

-♥-

Hubisiowa mama