What Katie ate, czyli najpiękniejsza książka kucharska

Katie Quinn Davies długo szukała swojej drogi zawodowej. Przez dziesięć lat pracowała jako graficzka, najpierw w Dublinie, a potem w Melbourne, w Australii. I chociaż kochała wszystko, co wymaga twórczego działania, w pewnym momencie zaczęła się zastanawiać, czy na pewno podąża właściwą drogą. Z coraz większym trudem zmuszała się do spędzenia kolejnego dnia w pracy grafika i wciąż nie mogła pozbyć się wrażenia, że tuż za rogiem czeka na nią coś innego, lepszego. 

Punktem zwrotnym w jej życiu okazała się śmierć mamy. Odziedziczone pieniądze pozwoliły jej zrezygnować z pracy i zastanowić się, czym tak naprawdę chciałaby się zająć. Jej pasją było jedzenie, dlatego w tę stronę postanowiła skierować swoje życiowe kroki. Początkowo próbowała zostać „czołową australijską specjalistką od pieczenia babeczek”, następnie „czołową australijską specjalistką od lukru”, a gdy i to jej nie wyszło, przerzuciła się na makaroniki. To ostatnie doświadczenie wspomina w swojej książce jako tydzień z piekła rodem.

 

Seria kulinarnych porażek skutecznie zniechęciła ją do kolejnych eksperymentów. A jednak, pewnego wieczoru, gdy przygotowywała posiłek dla swojego męża, z mocą pędzącego pociągu (jak sama mówi) uderzyła ją genialna myśl – wykorzysta swoje doświadczenie w branży kreatywnej, połączy je z miłością do jedzenia i zostanie stylistką żywności oraz fotografkę. I chociaż zdawała sobie sprawę, że rozpoczynanie kariery fotografki żywności w wieku 33 lat będzie niczym zdobywanie najwyższej góry świata, wiedziała też, że z tego pomysłu już nie zrezygnuje.

A że Katie do wszystkiego podchodziła z rozmachem i pełnym profesjonalizmem, postanowiła założyć własnego bloga, który mógłby pełnić funkcję jej portfolio online. Tak powstał blog „What Katie ate”, który dzięki smakowitym przepisom i fantastycznym fotografiom zdobył ogromną popularność na całym świecie. A książka o tym samym tytule, natychmiast zdobyła miano bestsellera.

Katie nigdy nie uczyła się sztuki kulinarnej, nie jest profesjonalną kucharką, lecz kimś, kto kocha wszystko, co wiąże się z gotowaniem. I jej książka jest tego najlepszym przykładem. To absolutnie najpiękniejsza książka kucharska, jaką kiedykolwiek zdarzyło mi się mieć w ręku. Trzysta stron wizualno-smakowych doznań, podzielonych na działy: śniadania, lunche, sałatki, kanapeczki i drinki, obiady, przekąski, przystawki i sosy, a na zakończenie desery.

Każdy przepis to małe dzieło sztuki, dopracowane w najmniejszym detalu. Zachwycają nie tylko zdjęcia potraw, ale też stylizowany na vintage papier, czcionki, nawet marginesy! W dodatku każdy przepis opatrzony jest kilkoma słowami wstępu od autorki, na przykład wspomnieniem z dzieciństwa lub opowieścią o bliskiej osobie. To wszystko sprawia, że książka kojarzy mi się z rodzinną tradycją, ciepłem i miłością. 

Co do samych przepisów, są raczej na przystępnym dla mnie poziomie (a nie uważam się za szczególnie uzdolnionego kucharza). Za niektórymi składnikami będę musiała troszkę się rozejrzeć, ale przy odrobinie fantazji, zawsze można je czymś zastąpić. Większość przepisów wymaga jednak jedynie tego, co znajdziemy w większości sklepów w Polsce. Upatrzyłam sobie już kilkanaście przepisów, które mam zamiar systematycznie wypróbowywać. Szczególnie urzekły mnie sałatki, mam nadzieję, że chociaż w połowie będą tak smaczne, jak wyglądają :-).

Jeśli więc lubicie gotować z książek kucharskich, albo szukacie prezentu dla kogoś, kto gotować kocha, serdecznie Wam tę książkę polecam! 

 -♥-

Hubisiowa mama