Myśli potargane # 14

3 stycznia 2016 (niedziela)

- Huberciku, żabko, nie zachowuj się tak! Masz już trzy latka, jesteś dużym chłopczykiem, musisz założyć czapeczkę, zmarzniesz.

- Nie! Nie chce! I nie mam trzy latka!!! Nie dostałem prezentu!!!


4 stycznia 2016 (poniedziałek)

Trzy lata największej miłości. Nieopisanej, bezgranicznej, ponad wszystko. Wszystkiego najwspanialszego Huberciku!

5 stycznia 2016 (wtorek)

Powoli myślimy o wakacjach. Marzy nam się jeden wypad we trójkę i jeden tylko we dwoje. Dzwonię więc do Mamy i podpytuję, czy gdybyśmy pod koniec września chcieli gdzieś z Ł. polecieć, przygarną do siebie Hubiego.

H. słysząc to, łapie się teatralnie za głowę i krzyczy:
- O nieeee! O nieee! I co ja telaz zrobię????


7 stycznia 2016 (czwartek)
- A co to mama?
- To naszyjnik mamusi.
- Daj mi go, pllloszę....
- Dobrze, tylko bądź ostrożny, żeby się nie popsuł dobrze?
- Dobzie.

Hubi zakłada go sobie na szyję, biegnie do lusterka, przygląda się sekundę i wraca z krzykiem.

- Mama, mama, zdejmij mi to sibko. Wyglądam jak dziewcyna, a ja chcę być chłopakiem, jak tata!

8 stycznia 2016 (piątek)

Późnym popołudniem zadzwonił do mnie dyrektor przedszkola i powiedział, że Hubiemu wyskoczyły na rączkach jakieś krostki, a opiekunka zapomniała mi o tym powiedzieć, gdy go odbierałam. I żebym przyjrzała się im bliżej, bo mają w przedszkolu podejrzenie ospy. I rzeczywiście, gdy zdjęłam mu bluzeczkę, zobaczyłam krosty, które wyglądają zupełnie jak te ospowe na google grafika..... To by było na tyle, jeśli chodzi o wielką strażacka imprezę urodzinową u Hubisiowych Dziadków....

9 stycznia 2016 (sobota)

Nowe krosty pojawiły się na nóżkach (sztuk 3) i na brzuchu (sztuk 2). Zero gorączki. Ale Hubiś był szczepiony, więc może dlatego łagodniej to przechodzi? W poniedziałek idziemy do lekarza, więc się dowiemy, jak sprawa wygląda.... Imprezy urodzinowej nie odwołaliśmy, przenieśliśmy ją tylko do nas, no i musieliśmy okroić listę gości. Mam nadzieję, że mimo wszystko będzie się Hubisiowi podobać.

10 stycznia 2016 (niedziela)

Pierwsze, świadomie przeżyte urodziny już za nami. Był piękny tort z wozem strażackim i strażackie świeczki. Wielka czerwona trójka i strażackie ozdoby. Rano wspólnie z H. upiekłam ciasteczka w kształcie wozów strażackich, a wśród prezentów nie zabrakło strażackiego munduru :-). Przyjechali dziadkowie, śpiewaliśmy sto lat i jakieś 50 razy zdmuchiwaliśmy świeczki. Pełnia szczęścia :-). Przed snem H. powiedział nam, że "było bardzo bardzo fajnie i bardzo mu się mocno podobało". Cel osiągnięty :-).

11 stycznia 2016 (poniedziałek)

To nie ospa. W przychodni oglądały go fachowym okiem trzy osoby, bo krosty rzeczywiście wyglądały podobnie, ale ostatecznie okazały się alergią. Także jutro wraca do przedszkola. Żeby nie było żadnych wątpliwości, wzięłam z przychodni zaświadczenie. Tak dla spokoju sumienia, mojego i przedszkolnych opiekunów.

12 stycznia 2016 (wtorek)

Odbieram młodego z przedszkola i widzę na jego bluzeczce odznakę z nutką. Wujek P., który ma z nimi zajęcia muzyczne, zagląda do szatni i mówi:

- Hubert dostał odznakę, bo był dziś bardzo grzeczny na zajęciach.

- Ja zawsze jeśtem grzeczny!!! - wykrzyknął oburzony :-).

13 stycznia 2016 (środa)

Hubi ulepił dziś pierwszego w życiu bałwana :-).

14 stycznia 2016 (czwartek)

Oj, dał mi dziś w kość syn mój jedyny.... W sumie nie dziwię mu się, też nie lubię wstawać o 5tej rano, ale jaki Hubisiowy Tata jest w delegacji, po prostu nie ma innego wyjścia. Już samo wyciągnięcie go z łóżka okazało się nie lada wyczynem. "Jeśt noc, ja chcie spać" płakał i przez resztę poranka dawał wyraz swojemu, delikatnie mówiąc, niezadowoleniu. Gdy w końcu o 7.15 usiadłam za biurkiem, byłam tak zmęczona, jakby była 22ga... 

15 stycznia 2016 (piątek)

Hubi był dziś pierwszy raz w życiu w kinie :-).

18 stycznia 2016 (poniedziałek)
"Nasza babcia jest jak wróżka
Co otwiera bajkom drzwi
A gdy kładzie nas do łóżka
Mamy potem piękne sny".

Taki wierszyk dostał do nauczenia nasz trzylatek. Okazja wiadoma - uroczysty Dzień Babci i Dziadka, organizowany w przedszkolu. Wierszyk krótki, sympatyczny, ale bynajmniej nie dla Hubisia :-):

- Ja nie chcie tego wiersika. To tata mnie kładzie do łóźka, nie błababu (babcia).

- Kochanie, ale jak jesteś u babci i dziadka, to przecież babcia Cię kładzie, prawda?

- Nie! Dziadzia! I mama, gdzie bajki mają dźwi? Ja nie wiem.

- Huberciku, ten wierszyk to taka zabawa w rymowane słowa i prezent dla Babci i Dziadka. Sprawisz im wielką radość, jak się go nauczysz. 

- Nie, nie chcie, jest dziwny i bez śenśu.

19 stycznia 2016 (wtorek)

Odbierałam dziś młodego z przedszkola. Gdy był już w kurteczce, poprosiłam żeby poszedł pożegnać się z dziećmi i ciocią. Hubi poszedł, pomachał im i nagle w połowie drogi zatrzymał się, odwrócił i oznajmił cioci K.:

- Moja mama jest dziewczyną. Nie ma tego - po czym pokazuje rejony spodenek, które rzeczywiście różnią chłopców od dziewczynek :-).

W pierwszej chwili zaskoczone zamarłyśmy, a potem zaczęłyśmy się śmiać. No po prostu nie dało się opanować :-). A Hubiś, myśląc najwidoczniej, że nie usłyszałyśmy, powtórzył z całą mocą, patrząc wprost na ciocię:

- Moja mama jest dziewczyną. Nie ma tego!

Próbując opanować śmiech, kucnęłam przy nim i powiedziałam:

- Masz rację kochanie. Mama jest dziewczyną, ale dlaczego chciałeś to powiedzieć cioci?

- Nie wiem - odpowiedział i wzruszył ramionkami :-).

21 stycznia 2016 (czwartek)
- Nie! Nie chcie mleka. Musię napić się kawy. Baldzo jej potrzebuję!


22 stycznia 2016 (piątek)

Dzisiaj w przedszkolu maluchy mają mieć sesję zdjęciową. Już nie mogę doczekać się fotek :-).

23 stycznia 2016 (sobota)

Ależ było dzisiaj pięknie. Biało, słonecznie, zimowo. Wyciągnęliśmy więc z piwnicy sanki i wybraliśmy się na zimowy spacer. Znaleźliśmy niewielką górkę i nasz mały akrobata nie mógł się nacieszyć zjeżdżaniem na pełnej prędkości :-). Gdy patrzyłam na te roześmiane oczka, to zima przestała mi tak mocno doskwierać :-).

25 stycznia 2016 (poniedziałek)

Dalej męczymy temat wierszyka. Z powodu chorób i nieobecności dzieci, przedszkolne obchody Dnia Babci i Dziadka zostały przeniesione na 5 lutego. Opór Hubisia powoli topnieje, ale trzeba trafić w moment, by zechciał go powiedzieć... Wieczorem jedziemy do sklepu, próbuję go namówić, żeby pokazał tacie, jak pięknie się go nauczył. Zaczynam pierwszą zwrotkę i słyszę nagle głos z tyłu:

- Mama, końc już te wygłupy!


27 stycznia 2016 (środa)

- Tato, przedskole to moja praca. A ja w swojej pracy bardzo potsebuję mojego kocyka. Musię go wziąć ze sobą. Musię i koniec.

28 stycznia 2016 (czwartek)

Dzisiaj ciocia U. powiedziała mi, że pierwszy raz trafiło im się w przedszkolu dziecko, które wnika w treść wierszyka, którego musi się nauczyć. Widać nie tylko ze mną próbował na ten temat dyskutować :-).

30 stycznia 2016 (sobota)
- Mama! Jesz banana??? Przecież to jedzą małpy!


31 stycznia 2016 (niedziela)
- Nie jestem mały! Jestem duzi. Patrz - pokazuje swoją rączkę - mam tu włosy, jestem stary!

Hubisiowa mama

-♥-